Festiwal Sztuki Aktorskiej
14-22 maja 2016
AKTORSTWO: NOWE WYZWANIA

Jest naszą ambicją, aby Kaliskie Spotkania Teatralne podążały śladem aktualnych tendencji w sztuce aktorskiej i tropem nieustannych zmian, jakim sztuka ta podlega. Dlatego w ubiegłym roku zdecydowaliśmy się zaprosić na KST spektakle, których charakter kierował ku specyficznej wartości polskiej sztuki scenicznej, jaką jest zespołowość.
Uważna analiza propozycji repertuarowych ostatnich dwunastu miesięcy także pozwala zauważyć pewne wspólne – pomimo różnorodności polskiego teatru – tendencje. To przede wszystkim dalsze przyswojenie takich idei i praktyk teatralnych, które sprawiają, iż choreografia oraz warstwa wizualna i muzyczna przestają być podrzędne wobec tekstu dramatu. Stają się one elementem równoważnym, a czasem wręcz dominującym. Teatr repertuarowy, adaptując te elementy artystycznego wyrazu, do niedawna obecne tylko w ruchu awangardowym, wykazuje chęć nadążania za współczesnością, dostosowywania swojego języka do dzisiejszej rzeczywistości.
Takie rozszerzanie formatu teatralnej sztuki wymaga również przeformułowania definicji aktorstwa. Wymaga użycia przez aktorów nowych narzędzi, do niedawna nieobecnych na scenie, lub używanych bardzo rzadko. Granie na scenie realną biografią i postacią aktora, odwracanie płci, formuły „samplowania" scen, przemiana spektaklu w sceniczny wykład, postawienie aktora w sytuacji performera, czy w końcu zapośredniczenie żywego planu scenicznego poprzez przekaz wideo, to elementy mocno osadzone w repertuarze polskiego teatru i silnie obecne w najciekawszych propozycjach repertuarowych ostatnich miesięcy. Przemiany, które dokonują się na tym polu, wymykają się skostniałym definicjom. To żywy proces, który zdecydowaliśmy się określić szerokim hasłem „nowe wyzwania" – aby zachęcić Państwa do śledzenia tych fascynujących zmian, które dokonują się tu i teraz.
Do konkursu zaprosiliśmy spektakle, które naszym zdaniem w bardzo wyrazisty sposób eksponują poszerzone środki dzisiejszego teatru. Przede wszystkim: zaprosiliśmy aktorki i aktorów, którzy w najpełniejszy, często niezwykle zaskakujący, sposób wychodzą naprzeciw nowym estetykom; młodych twórców, dla których ten nowy język jest przyrodzony, jak i starszych, którzy zaadaptowali go w twórczym dialogu z tradycją.
W programie znajdą się zarówno oryginalne, autorskie utwory, jak i adaptacje klasyki. Podobnie, jak w poprzedniej edycji, program konkursowy uzupełnią wydarzenia towarzyszące – w tym spektakl mistrzowski. Wspólnie z kaliską publicznością prezentacje śledzić będzie jury, zarówno profesjonalne, jak i (to też już – choć młoda, bo zaledwie dwuletnia – tradycja) jury społeczne, wyłonione spośród kaliskich miłośników teatru.
Mamy nadzieję, że Kaliskie Spotkania Teatralne po raz kolejny staną się świętem aktorstwa – celebracją tego trudnego i wymagającego niezwykłych poświęceń zawodu.

Grzegorz Reske

56. Kaliskie Spotkania Teatralne - Inauguracja

ATRAMENTOWA
Stanisława Celińska z zespołem pod kierownictwem Macieja Muraszko
Sobota, 14 maja, godz. 18:00, czas trwania: 90 minut, Duża Scena
Występują:
Stanisława Celińska (wokal), Wojtek Olszewski (fortepian), Kuba Frydrych (gitary), Krzysztof Samela (kontrabas), Tomasz Lisiecki (wiolonczela), Janusz Muraszko (akordeon), Paweł Pełka (saksofon), Maciej Giżejewski (instrumenty perkusyjne), Maciej Muraszko (perkusja).
Teksty: Wojciech Młynarski, Jonasz Kofta, Dorota Czupkiewicz, Muniek Staszczyk, Marcin Sosnowski, Katarzyna Nosowska.
Muzyka: Maciej Muraszko, Włodzimierz Nahorny, Francis Blanche, Hanna Skalska.

Na 17 Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, 39 lat temu, Stanisława Celińska z zespołem Teatru na Woli z Warszawy, grała spektakl „Wcześniak" w reżyserii Janusza Zaorskiego. Za rolę Synowej otrzymała wówczas główną nagrodę. Od tego czasu jeszcze kilkukrotnie Celińska-aktorka odwiedzała Kalisz. Do spotkań z Celińską-pieśniarką okazji było zdecydowanie mniej. A szkoda, bo te oba oblicza artystyczne są równie doskonałe i chyba równie ważne. Oba debiuty – aktorski (1968) i piosenkarski (1969) przyszły niemal jednocześnie, ale przez kolejne dekady postać artystki kojarzyła się bardziej z teatralnymi deskami i kinowym ekranem. Stworzyła wielkie role w filmach Andrzeja Wajdy, Janusza Majewskiego czy Jerzego Antczaka, a także brawurowe postaci u Stanisława Barei. W ostatnich latach nadal pozostaje artystką wielu twarzy – w kinie artystycznym (m.in. u Łukasza Barczyka), w serialach telewizyjnych, ale przede wszystkim w Nowym Teatrze Krzysztofa Warlikowskiego. Równolegle, kilka lat temu, wróciła do twórczości muzycznej i duża w tym zasługa Macieja Muraszki. On i Marcin Sosnowski napisali specjalnie z myślą o Stanisławie Celińskiej „Atramentową rumbę". Z tym utworem Celińska wróciła najpierw (po 40 latach) na scenę amfiteatru w Opolu, gdzie debiutowała, a potem na estrady w całej Polsce – aby pełnymi emocji piosenkami cieszyć i wzruszać coraz większe grono słuchaczy. Grzegorz Reske

Na program tego wyjątkowego koncertu składają się zupełnie nowe utwory napisane specjalnie dla tej wspaniałej artystki. Niepowtarzalne teksty do kompozycji Macieja Muraszki napisali: Wojciech Młynarski, Dorota Czupkiewicz, Marcin Sosnowski, Muniek Staszczyk, a także sama Stanisława Celińska. Ponadto w repertuarze znalazły się covery, które aktorka darzy wyjątkowym sentymentem. Postanowiła dodać im trochę swojej niezwykłej pogody ducha. To m.in. „Szeptem" Jacka Korczakowskiego i Jerzego Abratowskiego, „Jej portret" Jonasza Kofty i Włodzimierza Nahornego, „Wakacje z deszczem" Hanny Skalskiej i Kazimierza Szemiotha oraz przebój lat 60., niezapomniany temat z musicalu „Czarny Orfeusz" – „Manhã de Carnaval".

DYBUK– spektakl konkursowy
Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy | Spektakl z opieką dla dzieci (Mała malarnia)
Ignacy Karpowicz oraz zespół aktorski
Niedziela, 15 maja, godz.17:00, czas trwania: 80 minut, Duża Scena
Reżyseria Anna Smolar, asystentka reżyserki Hanna Maciąg, scenografia i kostiumy
Anna Met, asystentka scenografki Marta Kuliga, muzyka Natalia Fiedorczuk, reżyseria światła Michał Głaszczka.
Obsada:
Mirosław Guzowski, Hanna Maciąg, Irena Melcer, Maciej Pesta, Sonia Roszczuk, Jan Sobolewski, Michał Wanio, Małgorzata Witkowska.

„Dybuk" Szymona An-skiego to jeden z najbardziej rozpoznawalnych utworów literackich w jidisz. Wystawiany niezliczoną ilość razy na całym świecie (w jidisz i w dziesiątkach tłumaczeń) – zarówno w teatrach żydowskich, jak i nieżydowskich. Bydgoska realizacja nie jest jednak typową inscenizacją klasycznego tekstu. Reżyserka, wraz z Ignacym Karpowiczem i zespołem aktorskim, podjęła próbę przepisania głównych wątków opowieści An-skiego na rzeczywistość współczesnej Polski. Twórcy, chowając się za konwencją teatru w teatrze, pokazują nam na scenie próby do wystawienia „Dybuka" w szkolnym teatrzyku. Spektakl staje się nie tylko niezwykle trafną satyrą na próby uczynienia z kultury żydowskiej skansenu, ale przede wszystkim – niezwykle mocnym głosem opisującym rzeczywistość dzisiejszych nastolatków. Grzegorz Reske

Bohaterowie „Dybuka" zmagają się na scenie z opowieścią, która wydaje się tak obca, że trudno opowiedzieć ją bez przypisów. Spektakl przedstawia grupę nauczycieli i uczniów zmagających się z tragiczną śmiercią jednego z nich. Wystawiają „Dybuka" i zapożyczonymi słowami konfrontują się z własnym sumieniem. Żydowska rzeczywistość duchowa i obyczajowa początku XX wieku – obca i egzotyczna, paradoksalnie staje się dla nich narzędziem do mówienia o sobie. Zanurzając się w fikcji, urzeczywistniając dawno zapomniany świat, odsłaniają to, co wyparte i wstydliwe w ich społeczności. „Dybuk" inspirowany dramatem Szymona An-skiego, w opracowaniu Ignacego Karpowicza, jest efektem zespołowej pracy, wspólnej refleksji dotyczącej mechanizmów przemocy, z którymi młodzi ludzie mierzą się w szkole. Historia zmarłego chłopaka, który powraca jako duch, jest opowieścią o winie indywidualnej i zbiorowej. O świecie, w którym hejt się banalizuje. O grzechu zaniechania i jego konsekwencjach. O tym, co nasze kozły ofiarne opowiadają o nas samych. /materiały teatru/

„Dybuk" Anny Smolar w Teatrze Polskim w Bydgoszczy to wyjątkowy spektakl. Scenariusz napisany razem z zespołem aktorskim przez Ignacego Karpowicza łączy opowieść o przewrażliwionej młodzieży zanurzonej w Internecie, jak w „Sali samobójców" Jana Komasy, z legendą jidyszowego dramatu. (...) Smolar potrafi mądrze używać prostych rozwiązań, sprawnie i z poczuciem humoru gra z umownością teatralnej sytuacji. Umiejętnie balansuje na pograniczu krytycznej wypowiedzi oraz wciągającej nie tylko młodych opowieści z fabułą. I choć spektakl rozpoczyna się niczym kabaret, to kiedy trzeba wybrzmiewa w całkiem realistycznym, filmowym tonie. Smolar nie reżyseruje zbyt często, za to reżyseruje dobrze.
Witold Mrozek, „Gazeta Wyborcza"

Podczas spektaklu otwarta będzie „Mała Malarnia" – to oferta dla tych z Państwa, którzy chcieliby wybrać się do Teatru, ale nie mają z kim zostawić swoich dzieci. Wykwalifikowani edukatorzy poprowadzą warsztaty plastyczne o tematyce teatralnej dla dzieci w wieku 4-8 lat.

Spotkania z aktorami: "Amator" w zespole. Spotkanie z Hanną Maciąg i aktorami z Teatru Polskiego w Bydgoszczy oraz Sebem Majewskim i aktorami Teatru im. Jaracza w Łodzi, godz. 21:15 Malarnia

KOMEDIANT – spektakl konkursowy
Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
Thomas Bernhardt
Niedziela,15 maja, godz.19.00, czas trwania: 110 minut, Scena Kameralna
Przekład Jacek St. Buras, reżyseria Agnieszka Olsten, scenografia i kostiumy Joanna Kaczyńska, muzyka Kuba Suchar, reżyseria światła Robert Mleczko.
Obsada:
Agnieszka Kwietniewska, Urszula Gryczewska, Marcin Korcz, Agnieszka Więdłocha, Seb Majewski, Dorota Kiłkowicz, Linda Rojewska

Agnieszka Olsten łódzką realizacją „Komedianta" pokazuje mniej w Polsce znaną twarz Thomasa Bernharda – austriackiego pisarza, który jak nikt inny potrafił bezlitośnie rozprawiać się z ludzką obłudą, kabotyństwem artystycznych środowisk i wyrywać swoich czytelników i widzów z poczucia samozadowolenia. Taki jest też wieczór spędzony z zespołem łódzkiego teatru. Im głębiej wchodzimy w spektakl, tym bardziej śmiech zamiera nam na ustach i z przerażeniem uzmysławiamy sobie, że przecież tak naprawdę z siebie samych się śmiejemy. Bo podpatrując prywatne życie tytułowego komedianta i jego trupy (a jednocześnie rodziny), w gruncie rzeczy przypatrujemy się ich potencjalnej widowni, dla której właśnie się szykują. Główna postać męska, przewrotnie powierzona aktorce, jak w soczewce skupia wszystkie przywary artystycznego środowiska. Zaglądamy na zaplecze teatru – a w istocie w głąb naszego zwykłego życia. Grzegorz Reske

Będąc szczerym trzeba powiedzieć
że w ogóle teatr to absurd
ale będąc szczerym
nie można uprawiać teatru
nie można będąc szczerym
a nie napisać sztuki teatralnej
ani zagrać w żadnej sztuce
będąc szczerym
w ogóle nie można nic zrobić
prawda?
sprawdź sam... /materiały teatru/

Spotkania z aktorami: "Amator" w zespole. Spotkanie z Hanną Maciąg i aktorami z Teatru Polskiego w Bydgoszczy oraz Sebem Majewskim i aktorami Teatru im. Jaracza w Łodzi, godz. 21:15 Malarnia

EWELINA PŁACZE – spektakl konkursowy
TR Warszawa
Poniedziałek, 16 maja, godz. 19:00, czas trwania: 60 minut, Duża Scena

Tekst i reżyseria Anna Karasińska, współpraca dramaturgiczna Magdalena Rydzewska, asystentka reżyserki Ewelina Pankowska, choreografia Marta Ziółek.
Obsada:
Maria Maj, Ewelina Pankowska, Rafał Maćkowiak, Adam Woronowicz

Czwórka aktorów na pustej scenie pozbawionej scenografii i rekwizytów. Nic tu nie jest tak, jak być powinno. Ba, za chwilę okaże się, że na przeciw nas stoją nie ci aktorzy, których wydawało się rozpoznajemy i którzy anonsowani byli nam na plakacie, ale uczestnicy teatralnych warsztatów, którzy podobno pod tych właśnie znanych nam aktorów mają się podszyć. Efekt – przezabawna opowieść o tym, jak postrzegamy aktorów i teatr, kogo dziś uznajemy za gwiazdę i dlaczego, a przede wszystkim o tym, że aktor to też człowiek, nawet jeśli wydaje się nam inaczej. Członkowie jednego z najlepszych zespołów teatralnych w Polsce zaufali debiutującej tym projektem Annie Karasińskiej. Z tego zaufania powstał wieczór będący odtrutką na wszelkie nadęte tyrady o wyjątkowości sztuki i artystów. Widzowi pozostaje oczyszczająca radość z obserwowania aktorów, którzy dystansują się do swoich medialnych wizerunków i społecznych klisz, a swoje teatralne umiejętności tym razem muszą wykorzystać nie do zbudowania abstrakcyjnej postaci, ale do zadrwienia z samych siebie.
Grzegorz Reske

Spotkania z aktorami: Zespół i „celebryci". Spotkanie z aktorami TR Warszawa godz. 20:15 Malarnia

PŁATONOW – spektakl konkursowy
Antoni Czechow
Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
Wtorek, 17 maja, godz. 18:30, czas trwania: 190 minut, Duża Scena

Przekład Agnieszka Lubomira Piotrowska, reżyseria Konstantin Bogomołow, scenografia i kostiumy Larisa Łomakina.
Obsada:
Adam Nawojczyk, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Zbigniew W. Kaleta, Małgorzata Gałkowska, Jaśmina Polak, Anna Dymna, Ewa Kaim, Anna Radwan-Gancarczyk, Bartosz Bielenia, Ewa Kolasińska

Konstanty Bogomołow nie jest postacią całkowicie anonimową dla polskiej widowni. Mogliśmy oglądać już zarówno jego rosyjskie spektakle na gościnnych pokazach w Polsce, jak i efekty pracy z polskimi aktorami. Znakiem rozpoznawczym jego pracy jest nieoczywistość scenicznej sytuacji w zderzeniu z tekstem dramatu. Twórca odarł dramat Czechowa ze wszystkich klisz rosyjskiej emocjonalności. Pozostaje to, co na pierwszy rzut oka niewidoczne, a co naprawdę stoi za decyzjami bohaterów – efektem: Czechow w wersji „noir". Mroczny i groźny. Aby jeszcze bardziej przyciągnąć uwagę widza do tego, co głęboko w środku bohaterów opowieści, reżyser miesza porządki płci i pokoleń: aktorki grają role męskie; nestorzy role młodzieńcze. A że to trzon zespołu Narodowego Starego Teatru, mamy w efekcie nie tylko bardzo udany eksperyment formalny twórcy inscenizacji, ale i wspaniały popis sceniczny jednego z najlepszych zespołów w kraju Grzegorz Reske

Spotkania z aktorami: Zapomnieć o „warunkach". Spotkanie z aktorami Narodowego Starego Teatru w Krakowie, godz. 22:00 Malarnia

ZAPOLSKA SUPERSTAR (CZYLI JAK PRZEGRYWAĆ, ŻEBY WYGRAĆ) – spektakl konkursowy
Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu
Czwartek, 19 maja, godz. 19:00, czas trwania: 100 minut, Duża Scena

Tekst i reżyseria Aneta Groszyńska, tekst i dramaturgia Jan Czapliński, scenografia i kostiumy Tomasz Walesiak, muzyka Marcin Liweń, choreografia Katarzyna Zielonka.

Obsada: Sara Celler-Jezierska, Irena Sierakowska, Joanna Łaganowska, Rafał Kosowski, Piotr Mokrzycki, Filip Perkowski

Spektakl-wykład – wałbrzyski zespół aktorski wykorzystuje sceniczne umiejętności, aby przybliżyć widzowi postać Gabrieli Zapolskiej. Zapolska, pamiętana dziś właściwie jedynie jako autorka „Moralności pani Dulskiej", dzięki wałbrzyskiej inscenizacji wraca do nas z całą złożonością swojej biografii. Pisarka i aktorka, aktywistka i społeczniczka. Buntowniczka i symbol emancypacji. Ofiara szowinizmu, ale i własnych ambicji. Od pierwszej sceny widz nie ma wątpliwości, że sympatia twórców jest przy tytułowej bohaterce. Jednak badania nad jej losami prowadzą oni uważnie i uczciwie, z sympatią dla bohaterki wieczoru, ale i sprawiedliwie dla faktów z jej biografii. Spektakl ważny i interesujący na co najmniej dwóch poziomach: daje szansę nie tylko na sprawdzenie, że wałbrzyski teatr wciąż trzyma się znakomicie, ale też na poznanie – niesłusznie zapomnianego – fragmentu historii polskiej literatury. Grzegorz Reske

/materialy teatru/

AKTORZY ŻYDOWSCY – spektakl konkursowy
Teatr Żydowski im. Estery Racheli i Idy Kamińskich w Warszawie
Piątek, 20 maja, godz. 18:00, czas trwania: 75 minut, Duża Scena

Reżyseria Anna Smolar, scenariusz i dramaturgia Michał Buszewicz, scenografia i kostiumy Anna Met, muzyka na żywo Dominika Korzeniecka, asystentka reżyserki Paulina Lombarowicz
Obsada:
Ryszard Kluge, Mariola Kuźnik, Joanna Rzączyńska, Izabella Rzeszowska, Małgorzata Trybalska, Jerzy Walczak

Być może jest to najbardziej osobisty spektakl w historii polskiego teatru. I chyba jeden z najszczerszych. Pretekstem dla spektaklu jest szabasowa kolacja – ale tym razem nie będzie za dużo tradycji, szmoncesów i nostalgii. Będzie za to szczera opowieść o tym, co znaczy dziś w Polsce bycie aktorem żydowskim w żydowskim teatrze. I jak wygląda życie teatru od środka. Będzie opowieść o zespole w centrum Warszawy, starającym się przez ponad pół wieku utrzymać pamięć o społeczności, która z tego miasta zniknęła. Będzie o emancypacji aktora z zespołu i o potrzebie bycia częścią zespołu. Pomimo że na scenie grupa aktorów opowiada o realiach życia i pracy w ich teatrze, to jednak – jak to zwykle bywa z dobrym spektaklem – okazuje się, że tak naprawdę jest to opowieść o życiu. Po prostu. Grzegorz Reske
/materiały teatru/

Spotkania z aktorami: Aktorzy o aktorach. Spotkanie z aktorami Teatru w Kaliszu i Teatru Żydowskiego w Warszawie, godz. 22:15 Malarnia

ŻOŁNIERZ KRÓLOWEJ MADAGASKARU – spektakl konkursowy
Julian Tuwim wg Stanisława Dobrzańskiego
Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu
Piątek, 20 maja, godz. 20:00, czas trwania: 110 minut, Scena Kameralna

Reżyseria Cezary Tomaszewski, dramaturgia Justyna Wąsik, scenografia Bracia / Agnieszka Klepacka, Maciek Chorąży, światła Antek Grałek, przygotowanie wokalne aktorów Milena Antoniewicz.
Obsada:
Natasza Aleksandrowitch, Milena Antoniewicz (gościnnie), Kama Kowalewska, Dawid Lipiński, Wojciech Masacz, Bożena Remelska, Marcin Trzęsowski, Izabela Wierzbicka, Lech Wierzbowski.

Cezary Tomaszewski najlepiej czuje się w konwencji teatru muzycznego i z taką konwencją przywiózł do Kalisza swoją wizję „Żołnierza królowej Madagaskaru". Bez mała 140 lat od premiery tekst pozostaje jedną z najlepszych polskich fars. Kilkakrotnie ekranizowany i bardzo wiele razy inscenizowany w teatrze, pozostaje żywym wyzwaniem dla kolejnego pokolenia teatralnych twórców. Tomaszewski, wybierając wodewilową wersję inscenizacji, z właściwym sobie szaleństwem postanowił sprawdzić, czy w konwencji „wodewil" możliwa jest wersja „wodewil-bardziej". I taki jest kaliski spektakl. Wymagający 110% normy od każdego z aktorów. I niebiorący jeńców – ani na scenie, ani wśród publiczności. Twórcy udowadniają, że nawet po tylu latach dramat daje szansę na świeże pomysły inscenizacyjne, a brawura przy jednoczesnej konsekwencji i żelaznej strukturze gwarantują publiczności nieprzerwane pasmo śmiechu, który od czasu do czasu może wręcz przechodzić w rechot

Grzegorz Reske

Spotkania z aktorami: Aktorzy o aktorach. Spotkanie z aktorami Teatru w Kaliszu i Teatru Żydowskiego w Warszawie godz. 22.15 Malarnia

W PROGU CZYLI TAJEMNICA ZANIECHANYCH SPODNI
Monodram Marian Opania | Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
Pokaz mistrzowski
Zakończenie 56. KST
Niedziela, 22 maja, godz. 18:00, czas trwania: 105 minut, Duża Scena

Pokaz mistrzowski
W progu czyli tajemnica zaniechanych spodni. Ekscytująca prezentacja przepięknych dowodów rzeczowych
Przekład Hanna Szczerkowska, reżyseria Bartek Konopka, scenografia Marcin Stajewski, muzyka Jerzy Satanowski
Obsada:
Marian Opania

Od ponad pół wieku Marian Opania wzrusza i bawi polską publiczność. Wystąpił w filmach Kazimierza Kutza, Krzysztofa Kieślowskiego, Jerzego Zaorskiego, a ostatnio Łukasza Palkowskiego. W swoim dorobku ma również niezapomniane role komediowe i kabaretowe (duet Mariana Opani i Wiktora Zborowskiego stał się już klasyką polskiej estrady). Jego głosem mówią dziesiątki postaci w dubbingowanych kreskówkach. Jest on również wspaniałym wokalistą – wykonawcą zarówno piosenek kabaretowych, jak i lirycznych utworów (m.in. Wojciecha Młynarskiego czy Agnieszki Osieckiej). Jest wreszcie, od lat, członkiem zespołu warszawskiego Teatru Ateneum, gdzie 35 lat temu debiutował w „Śmierci Dantona". Teatralny debiut reżyserski Bartka Konopki „W progu" to sceniczny popis wszystkiego, za co kolejne pokolenia widzów uwielbiają Mariana Opanię. Grzegorz Reske

Pewnego dnia starszy pan, bibliotekarz z niewielkiego holenderskiego miasta Hoofddorp, znalazł pośród zwróconych książek stary przewodnik turystyczny. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że ów przewodnik ktoś wypożyczył... 113 lat wcześniej! Kto i dlaczego zwrócił go właśnie dziś? Na karcie bibliotecznej książki zapisany był jedynie dziwny adres – w Chinach...
Sztuka Glena Bergera, napisana z niezwykłą wirtuozerią, została zaliczona do dziesiątki najlepszych sztuk 2001 roku w USA i do dziś jest grana na wielu scenach świata. W Ateneum ma swoją polską prapremierę. Spektakl reżyseruje Bartek Konopka. Autor m.in.: wchodzącego właśnie na ekrany kin filmu „Sztuka znikania", nagradzanego na wielu festiwalach „Lęku wysokości" (fabularny debiut reżysera) i oczywiście nominowanego do Oscara filmu dokumentalnego „Królik po berlińsku". /materiały teatru/

W monodramie musi być jakaś siła, skoro przyciąga artystów spełnionych. Tak się stało w przypadku Mariana Opani, który nie musiał przecież poszukiwać ani potwierdzenia swoich umiejętności, ani sympatii widzów. Aktora najwyraźniej skusiła sama forma i tekst Glena Bergera (prapremiera polska), w inteligentny sposób kreślący dziwne przygody pewnego bibliotekarza z holenderskiej prowincji, do którego rąk trafiła książka zwrócona do biblioteki po 123 latach. (...)
Tekst pełen błyskotliwych zwrotów akcji, a także nietuzinkowego dowcipu prowadzi więc do potwierdzenia istoty gatunkowej człowieka – to homo creator. Opania wiedzie nas przez świat z wdziękiem, trochę przy tym gra z publicznością, zmagając się z ogromnym tekstem, aby brawurowo dojść do tej wcale poważnej puenty.

Tomasz Miłkowski, „Przegląd"

Szczegółowy repertuar 56. KST /spektakle konkursowe, pozakonkursowe, wystawy oraz imprezy towarzyszące / TUTAJ

Partner medialny: Radio Centrum106.4& www.GazetaKaliska.pl