170 lat temu spłonął kościółek św. Ducha w Pleszewie. Nigdy go nie odbudowano. Po świątyni i szpitalu dla ubogich pozostała nazwa ulicy. Kościół "na przedmieściu jarockim" ufundowała Anna z Tęczyńskich księżna Raciborska, zwana Panią Pleszewską w 1518 roku, na mocy przywileju króla Zygmunta Starego.

Nie mamy, niestety, żadnego zdjęcia kościółka, który był niewielki ale dla pleszewian ważny. Zwłaszcza, że przy nim był szpital dla ubogich, który funkcjonował dzięki fundacji utworzonej przez właścicielkę Pleszewa - jego fundatorkę Annę Pleszewską. W 1519 roku był gotowy. W II połowie XVI, kiedy dziedzice Pleszewa Kościeleccy oddali na 60 lat farę luteranom, to tu gromadzili się na mszach św. katolicy. W 1616 "zgorzał", jak pisze ks. Władysław Zientarski. Odbudował go dziedzic Mikołaj Zaleski.

77 lat później kościółek znów się spalił i odbudowała go kasztelanka Zaleska. Miał wieżę, dzwon i trzy ołtarze. Kiedy w czerwcu 1806 roku, wielki pożar strawił 2/3 Pleszewa w tym ratusz i farę, znów kościółek był główną świątynią, przy której grzebano zmarłych. Kolejny pożar kościółka miał miejsce 170 lat temu - w maju 1854 roku.

Plany odbudowy spełzły na niczym. Miasto nie miało już właściciela. W końcu XIX wieku pobudowano na tym miejscu okazałą Pocztę Królewską. Ale i ona nie przetrwała. W 1990 roku przywrócono uliczce wytyczonej na dawnym cmentarzu przykościelnym nazwę św. Ducha. I tylko ona jest genius loci czyli duchem tego miejsca.