218 lat temu wybuchł w Pleszewie wielki pożar. Spłonęły budynki w śródmieściu w tym ratusz, kościół farny, plebania, dom przeznaczony na szkołę. Zginęły dwie osoby. Po pożarze na nowo wytyczono pleszewski Rynek. Odbudowa miasta trwała ponad 30 lat.

Czerwiec roku 1806 - jak pisze ks. Władysław Zientarski, był upalny. Zabudowa miasteczka, które liczyło 2000 mieszkańców, była zwarta. Drewniane domki w większości były kryte gontem a 26 z nich nawet słomą. Wystarczyła iskierka, żeby w ogniu stanęło śródmieście. Spłonął ratusz, kościół Ścięcia św. Jana Chrzciciela, cmentarz przy kościele, "rezydencja proboszcza", dom wybudowany na szkołę - w sumie 2/3 Pleszewa. Zginęła 30-letnia Marianna i 71-letni Jakub. Na szczęście pożar nie dotarł na przedmieścia. Ostał się kościół św. Ducha, dokąd przeniosło się życie religijne. Czasy były trudne, w 1806 miasto było w zaborze pruskim, rok później w Księstwie Warszawskim. Od 1807 jego właścicielami byli Taczanowscy. Od 1817 Pleszew był powiatowym miastem w Wielkim Księstwie Poznańskim w państwie pruskim. Odbudowa miasta szła opornie - wytyczono nowy Rynek, znacznie większy od poprzedniego. W 1834 oddano nowy ratusz, w 1840 gotowy był kościół. Jeśli chodzi o kamienice to jeszcze w 1833 roku 38 pleszewian otrzymało nakaz odbudowy domów w ciągu 6 tygodni.