Kilkadziesiąt par z Miasta i Gminy Pleszew odebrało medale za długoletnie pożycie małżeńskie. Kiedy w 1973 roku ślubowali sobie miłość i wierność najpierw w Urzędzie Stanu Cywilnego, potem w kościele, Pleszew był miastem powiatowym w województwie poznańskim a spółdzielnia mieszkaniowa oddała pierwszy blok na dzisiejszym osiedlu Reja, wtedy Polskiej Partii Robotniczej...

Nowożeńcy Anno Domini 1973 po ślubie mieszkali zwykle kątem u rodziców albo w wynajętych pokoikach, w których na centralnym miejscu stawiali meblościankę, najczęściej kupioną na raty. Bloków w mieście było niewiele, kilka na ówczesnej Hanki Sawickiej, kilka przy Lipowej, Zielonej. Dzieciaki par przychodziły na świat w starym szpitalu, nowy wybudowano 10 lat później. Pieluszki były prane w pralce frania, do której sypano proszek zwany Cypiskiem.

W roku 1973 były w Pleszewie dwie duże firmy Aparatura i Obrabiarki i kilka małych, bezrobocie było pojęciem nieznanym. Pracę zapewniała też jednostka wojskowa, kadra oficerska zwiększała znacząco rynek matrymonialny. Pod parą była kolejka, która kilka razy dziennie kursowała do Krotoszyna. Samochodów prywatnych było niewiele, korzystano z autobusów i taksówek. Na randki chodziło się do Ratuszowej, Pod Złoty Miecz a "na setę i galaretę" do Klubowej i Kolorowej. Było w Pleszewie kino, a nawet dwa Hel i Pluton ale nie było w powiecie żadnego muzeum, nie było (nawet w planach) kościoła Matki Boskiej Częstochowskiej. A tam gdzie stoją bloki na Mieszka były pola RKS Nowy Świat. No i burmistrza nie było. Rządził I sekretarz KP PZPR.