Fragmenty sosnowych rur, służących do dostarczania wody mieszkańcom Pleszewa na przełomie XV i XVI wieku, które 5 lat temu wykopano podczas modernizacji sieci wodociągowej, zostały oczyszczone i zakonserwowane. Tym samym stały się zabytkami. Jeden fragment rury trafił do zbiorów Muzeum Regionalnego w Pleszewie, drugi jest wyeksponowany w Zakładzie Wodociągów.

W lipcu 2017 roku historia Pleszewa wychodziła spod ziemi, blokując prace przy modernizacji sieci wodociągowej w centrum miasta. Jedne pamiątki przeszłości, m.in. fragmenty drewnianych studni, fundamentów domów fotografowano i opisywano. Inne - jak np. rury służące pleszewianom do dostarczania wody do domów - wydobyto z ziemi i poddano badaniom. Miały 30 cm szerokości, a otwór przepływu wody miał 10 cm. Wiek sosnowych rur, wykopanych w ulicy Poznańskiej i Łąkowej, dendrolodzy oszacowali na przełom XV i XVI wieku, czyli na czasy Jagiellonów. Owe rury, a właściwie ich fragmenty, zostały poddane konserwacji w Muzeum Archeologicznym w Biskupinie. Najpierw przez 8 miesięcy drewno było impregnowane i przez kolejnych 7 poddawane kontrolowanemu suszeniu. Tym sposobem fragmenty rur sprzed 500 lat, stały się pełnoprawnymi zabytkami. Jedna rura trafiła do zbiorów Muzeum Regionalnego, druga została wyeksponowana w Przedsiębiorstwie Komunalnym w Pleszewie. Rury potwierdzają tezę Marii Mańczakówny, autorki książki "Pleszew w wiekach średnich", że wodę z rzeki rozprowadzano po mieście wodociągami. A w Pleszewie było kilka łaźni. Warto dodać, że właścicielką Pleszewa na przełomie wieku XV i XVI była Anna z Raciborskich Tenczyńska, zwana Panią Pleszewską.