Auta elektryczne były zapowiadane jako antidotum dla emisji spalin. Realia pokazują, że rynek ten rozwija się prężnie, ale nadal stoi przed nim wiele wyzwań. Jednym z nich jest planowanie stacji ładowania, które "elektryki" muszą odwiedzać dość często.

Samochody elektryczne – podstawowe typy

Samochody elektryczne są pojęciem bardzo szerokim. Na rynku z powodzeniem kupuje się auta hybrydowe (PHEV), które mylnie odbiera się jako "czystą ekologię". Taki pojazd korzysta z normalnego silnika spalinowego oraz akumulatora. PHEV to auta, które można ładować jak samochody elektryczne z gniazdka. Podobnym typem jest HEV, które czerpie energię dla akumulatora wyłącznie z naturalnych ruchów pojazdu (hamowanie, dojazdy do skrzyżowań). Oba typy gwarantują niższe spalanie tradycyjnego paliwa.

Samochodem "najbardziej ekologicznym" jest BEV, który nie posiada w ogóle silnika spalinowego. Popularny "elektryk" sprawdza się doskonale w mieście podczas pokonywania krótkich tras.

Podział ładowarek – Ustawa o elektromobilności

Sytuację ładowarek do aut elektrycznych stara się unormować "Ustawa o elektromobilności i paliwach alternatywnych". Wprowadzono w niej definicję stacji ładowania oraz podział jednostek ze względu na ich moc.

Stacja ładowania to „urządzenie umożliwiające naładowanie pojedynczego pojazdu elektrycznego, hybrydowego i autobusu zeroemisyjnego oraz miejsce, w którym wymienia się lub ładuje akumulator do ich napędu”.

Niespodzianką dla wielu osób może być fakt, że definicja rozpoczyna się od mocy 3,7 kW. Urządzenia od 3,7 do 22 kW nazywane są stacjami ładowania normalnymi. Wartość powyżej 22 kW zapewnia nie tylko szybsze ładowanie, ale również zmienia typ na szybki.

Ładowarki na prąd stały oraz zmienny

Międzynarodowy symbol prądu zmiennego to AC. Ładowarka tego typu występuje w opcji 230 V (1 – fazowa, napięcie prądu identyczne jak w gniazdku domowym) oraz 400 V (3 – fazowa). Czas ładowania ładowarką AC wynosi zwykle od 2 do 5 godzin i zależy od jej mocy.

W opozycji do wolnych, ale popularnych ładowarek AC stoją urządzenia DC. Następuje w nich przemiana prądu zmiennego na stały o zdecydowanie wyższych parametrach. W Polsce występują ładowarki do samochodów elektrycznych DC o mocy maksymalnie 150 kW. Czas ładowania jest tutaj imponujący i rozpoczyna się od kwadransa, a kończy na 2 godzinach. Minusem ładowarek DC jest ich cena oraz konieczność przystosowania do sieci. Użytkownik indywidualny może mieć problemy z comiesięczną opłatą za sam dostęp do sieci średniego napięcia, nie wspominając o kosztach ładowania.

Kiedy pomyśleć o ładowarce?

Samochody elektryczne sprawdzą się w codziennych dojazdach w obrębie miasta oraz na krótkich trasach. Bodźcem do ich zakupu może być posiadanie domu jednorodzinnego (ew. bliźniaka) z możliwością postawienia własnej ładowarki w otoczeniu. Opcja naścienna z zabezpieczeniem zapewnia tanie i komfortowe ładowanie. Alternatywą okażą się stacje ładowania popularnych sieci, które niestety skończyły okres darmowej eksploatacji.

Podsumowanie

W przyszłości wiele mogą zmienić przepisy regulujące segment pojazdów elektrycznych. Wjazd do centrów miast wyłącznie takich aut oraz taryfa Vehicle to Grid (umożliwiająca płatne oddawanie prądu do sieci w szczycie zapotrzebowania i pobieranie go w sytuacji odwrotnej) to tylko niektóre pomysły.

Cały sektor stoi przed największym wyzwaniem w postaci dostosowania transportu do krzywej zapotrzebowania mocy. Powszechność pojazdów elektrycznych może doprowadzić do lokalnych awarii zasilania oraz problemów z dostępem do energii elektrycznej w zakładach znajdujących się w najbliższym otoczeniu stacji. Wątpliwości logistyczne budzą zwłaszcza ładowarki DC, wymagające dodatkowej infrastruktury (transformatory) oraz olbrzymich mocy.

materiał płatny