W pierwszej kolejności należałoby zdefiniować "sztukę", gdyż minęły czasy kiedy można było powiedzieć: To jest sztuka a to nie. Jeśli przyjmiemy kryterium podziału, polegające na rozdziale sztuki na masową i wysoką, tak jak robi się to z kulturą, to odpowiedź co do jej odbioru i odbiorcy jawi się w pełnej krasie. Nadal pozostaje widoczny podział na "salony" i "masę", z drugiej strony każdy może "robić sztukę" a problem leży po stronie czysto subiektywnych odczuć odbiorcy, które to mogą być swobodnie kształtowane poprzez odpowiedni marketing i gusta krytyków (także subiektywne). Obecnie sztuka jest towarem, jest "cool", "trendy", i jest na nią duże zapotrzebowanie, szczególnie w kręgach ludzi którzy tak naprawdę jej nie rozumieją a termin ten służy im głównie jako temat licytacji w towarzystwie im podobnych co szczególnie ujawniło się na staszkich jakiś gdzieś tam i interpretacji tejże dowolnie swobodnej-delikatnie rzecz ujmując.
Bębnienia dużym nijakim bębnem a nie małym blaszanym bębenkiem życzę.