Galeria Sztuki im. Jana Tarasina zaprosiła do współpracy Artura Żmijewskiego, artystę określającego swoje działania w ramach wystawy pt. „Miłe złego porządki” jako „studium przemocy, którego materią były przedmioty i ciała, które przemocy doznały”. Artur Żmijewski unika dosłowności, poszukuje raczej wizualnych przekaźników uniwersalnego kształtu, który byłby „świadkiem i symbolem własnej krzywdy”. Poprzez wyabstrahowanie wszelkiego rodzaju traum i śladów artysta przekazuje nam pewnego rodzaju kod przemocy, algorytm złego, możliwe do odczytania dla nas echa lęku.

Artysta w swojej próbie zuniwersalizowania wizualnych skutków przemocy dziejącej się wokół nas, nie pomija kontekstu dewastacji natury, której niszczona i eksploatowana tkanka staje się „matrycą do szukania pewnej uniwersalnej formuły przemocy”.
Cała wystawa, będąc symboliczną formą przekazu, nie odrywa nas jednak od swojego głębokiego, społecznego sensu, którym dla artysty jest „samo rozważanie, pamiętanie przemocy i ciągłe przywoływanie jej skutków, żeby to nie umykało. Żeby ślady nie zostały zatarte”. W ten sposób my wszyscy, jako odbiorcy stajemy się kolejnymi świadkami, kolejnego świadectwa jeszcze jednej osoby. Jednak to doświadczenie tym razem nie ma być „zagadywane, lekceważone” czy traktowane jako następna wypowiedź na rozpoznany temat. To doświadczenie odbioru ma być próbą włączenia nas, poprzez medytację, do krwiobiegu wspólnoty pamięci: ciała, myśli, przedmiotów, natury. Pamięci pozwalającej na nowo rozpoznawać i nazywać starą przemoc.

Jak pisze Artur Żmijewski w tekście do wystawy: „Przemoc się znaturalizowała, zuniwersalizowała. Zajmowanie się nią, na pewno jest zmaganiem się z własną bezradnością”. Między innymi o potrzebie uczestnictwa nas wszystkich w zmaganiach z traumą, która stresuje codzienny krajobraz, traktuje wystawa Artura Żmijewskiego „Miłe złego porządki”.

W Galerii zobaczymy fotografie i multimedialny pokaz zdjęć, który w całej serii układa się w komunikat o niebezpiecznie znajomej treści.

Wystawę Artura Żmijewskiego pt. „Miłe złego porządki” będzie można oglądać we wnętrzach Galerii od 15 października do 28 listopada 2020 roku.

Artur Żmijewski
Artysta sztuk wizualnych związany z Fundacją Galerii Foksal, jeden z przedstawicieli sztuki krytycznej w Polsce. W latach 1990-95 studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. Filmem „Powtórzenie" reprezentował Polskę na 51. Biennale Sztuki Współczesnej w Wenecji. Od 2006 roku był przez kilka lat redaktorem artystycznym pisma „Krytyka Polityczna". Dziś współpracuje z nim jako szeregowy redaktor.
Jest laureatem prestiżowej nagrody Ordway Prize (2010) przyznawanej wspólnie przez New Museum w Nowym Jorku oraz organizację Creative Link for the Arts; nagrody Fondazione Sandretto Re Rebaudengo Per L'Arte w 2000 roku oraz nagrody TVP Kultura w kategorii „Kultura Alternatywna i Sztuki Wizualne". Do jego najgłośniejszych prac należą: Oko za oko (1998), Berek (1999), Lekcja śpiewu 2 (2003), KR WP (2000), Na spacer (2001), Nasz Śpiewnik (2003), 80064 (2004), Polak w szafie (2006), Katastrofa (2010), Msza (2011). Jest także autorem filmu Oni pokazywanego w ramach Documenta 12. w Kassel w 2007 i filmu Spojrzenie, pokazywanego w Kassel w ramach Documenta 14. Jest także autorem cyklów filmowych Demokracje i Wybrane prace.
Był kuratorem 7. Berlińskiego Biennale Sztuki Współczesnej (2012). W 2013 roku został laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy.

Tekst i biogram za: Galeria Sztuki im. J. Tarasina w Kaliszu