Wydatki wynikające z budżetu jednostki samorządu terytorialnego mają charakter limitu rocznego. Stanowią upoważnienie do zaciągania zobowiązań i dokonywania płatności finansowych do końca danego roku budżetowego. Wyjątkiem od działania zasady wygasania limitów wydatków rocznych, jest przedstawiona w art. 191 ustawy o finansach publicznych, możliwość ustanowienia tzw. wydatków niewygasających. Według przepisu organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może ustalić wykaz wydatków budżetu, które staną się wydatkami niewygasającymi oraz określić dzień roku następnego, do którego wolno zaciągać związane z nimi zobowiązania i dokonywać tych wydatków. Po ustaleniu takiego wykazu, na koniec roku, wydatki takie stają się samodzielnym planem. Z końcem roku w celu sfinansowania tych wydatków, zabezpiecza się środki poprzez przeniesienie środków finansowych z rachunku podstawowego budżetu na odrębne subkonta prowadzone dla takiego wydatku. Wydatki niewygasające obowiązują w roku kolejnym równolegle do budżetu rocznego. Za wydatek niewygasający można uznać praktycznie każdy wydatek budżetu. Bardzo często na skutek uchwał organu stanowiącego wydatkami takimi stają się niektóre roczne limity na wydatki inwestycyjne. Rozwiązaniem alternatywnym, do ustanowienia wydatków niewygasających, jest zaplanowanie stosownych limitów, dla danej grupy wydatków, w nowym budżecie. Jednakże w sytuacji takiej ich finansowanie odbywa się w miarę posiadanych środków na podstawowym rachunku budżetu i jest podporządkowane ustaleniom harmonogramu wykonania budżetu. Jeśli po zakończeniu realizacji zadania czy też po upływie czasu, na który ustalono wydatki niewygasające, na wyodrębnionym subkoncie pozostają środki finansowe, winny być one przelane na rachunek dochodów budżetu, co z kolei spowoduje wzrost dochodów budżetu roku bieżącego