Postanowiłem zostać gejem Ciężko przyszło mi podjąć taką decyzję. W końcu od tylu lat człowiek już się przyzwyczaił, że jest heteroseksualistą, że nagła zmiana (wywracająca wszystko jak kostki domina) oszołomiła mnie samego. Ale cóż, życie jest życiem i ma swoje prawa, a uznałem, iż najlepiej i najł... rozwiń całośćatwiej żyć gejom. Co prawda, ma to też swoje niewygodne aspekty. Nie przepadam za malowaniem paznokci i ust, w życiu nie używałem tuszu do rzęs, ani nie kładłem różu na policzki. Do spódnicy jakoś się jeszcze przyzwyczaję, gdyż korzenie mego rodu sięgają średniowiecznej Szkocji. Ale co butami na obcasach? Przecież ja się przewrócę! A najgorzej, iż nie znoszę, jak coś mnie boli, a jestem pewien, iż na początku kariery geja będzie mnie trochę bolało poniżej pleców. No, jakoś to zniosę.Ale na cóż i po cóż te wszystkie wyrzeczenia, zapytacie? Dlatego, iż jestem obrzydliwym oportunistą. A życie geja wydaje mi się łatwe, lekkie i przyjemne. Bycie gejem da mi możliwość publicznego wypowiadania się w wielu palących kwestiach społecznych. Z uporem twierdzić będę, iż powinniśmy być dotowani przez państwo, które z pieniędzy budżetu powinno pomagać zakładać nasze gejowskie kluby i wydawać nasze gejowskie pisemka. Będę domagał się aby wolno było mnie i mojemu chłopakowi wychowywać wspólnie dziecko, z którego ukształtujemy postać na nasz wzór i podobieństwo. Oczywiście zażądam, abyśmy mogli wziąć ślub w majestacie prawa i kościoła (będę w welonie!!!), a kiedy usłyszę, iż papież się takim procederom sprzeciwia - będę głośno protestował i nazywał go ohydnym konserwatystą.. Za nazwanie mnie częścią rowerową albo nawet homoseksualistą będę pozywał do sądu i każę się nazywać "kochającym inaczej". Będę węszyć wszędzie i wszędzie szukać gejów, którzy ukrywają swe skłonności. A potem publicznie ujawnię, iż gejami są prezydent (i jego pies), kardynał (i jego świnka morska) oraz premier (i jego papużki). Ogłoszę ten fakt na konferencji prasowej i natychmiast stanę się sławny. Poza tym rozpocznę karierę w balecie i wszyscy będą mnie podziwiać. A jak nie, to oskarżę ich o nietolerancję seksualną i będę się żalić, iż Polacy nie idą z duchem czasów. A duch czasów to wspaniały teraz człowiek. Aby go uważano za nowoczesnego, musi koniecznie uznawać pewne wartości. Na przykład: popierać zabijanie dzieci, popierać likwidację celibatu księży, popierać obecność kobiet-kapłanów, popierać homoseksualne małżeństwa i wychowywanie przez nie dzieci, popierać pełną swobodę seksualną, twierdzić, iż prezerwatywa to doskonałe zabezpieczenie przed AIDS, a w ogóle AIDS to żaden problem, a jedynie rodzaj ekstrawagancji. Człowiek nowoczesny nie ugnie się przed żadnym Ciemnogrodztwem twierdzącym, iż dzieci należy kochać, a nie zabijać, iż dobrze jest być z jedną osobą, a nie dawać 4 litery tu i tam. Człowiek nowoczesny uznaje, iż narkotyki powinny być w powszechnym obiegu, a narkomani utrzymywani za pieniądze podatników. Człowiek nowoczesny wyśnił sobie świat tak wspaniały i cudowny, że pozostaje nam tylko modlić się, aby jak najszybciej tego świata zaznał.Randallbaum i duch Hopkirksteina. PS Oczywiście zostanę też członkiem wiodącej partii politycznej. Wtedy wreszcie będęmógł kraść, ile wlezie.