6 stycznia 1919 roku pleszewianie zawiesili na ratuszu symbol Orla Białego. Trzy dni wcześniej Polacy przejęli od Niemców władzę w Pleszewie i w powiecie pleszewskim, najwyższą władzą stała się Rada Ludowa na Powiat Pleszewski. W Trzech Króli całe miasto było udekorowane biało-czerwonymi chorągiewkami.

Opis uroczystości znajdujemy w książce "Bociun" autorstwa Tomasza Wojtali. Z relacji jej bohatera, ppor. Ludwika Bociańskiego, ówcześnie komendanta wojskowego na powiat pleszewski wynika, że 6 stycznia 1919 roku na wszystkich domach, w których mieszkali Polacy, powiewały biało-czerwone flagi. W farze modlono się w intencji wolnej Polski. Tam też ks. Kazimierz Niesiołowski święcił pułkowy sztandar, "który ze starej aksamitnej portiery uszyła Wanda Grajewska - żona kwatermistrza batalionu". W Trzech Króli, w samo południe, przy wiosennej pogodzie, na rynek wylegli pleszewianie. Spoglądali w stronę ulicy Wrocławskiej - Breslauerstrasse, skąd słychać było granie orkiestry złożonej z Tuczyńskich i Małolepszych. To pleszewskie kompanie powstańcze zmierzały ku Rynkowi, gdzie odśpiewano "Rotę" i "Jeszcze Polska nie zginęła", gdzie żołnierze defilowali przed Białym Orłem zawieszonym na ratuszu. Po zaprzysiężeniu oddziały powstańców wróciły do koszar, wkrótce miały wyruszyć i odbijać z rąk niemieckich inne wielkopolskie miasta. Tymczasem dla Pleszewa następowały trudne dni. Trzeba było obsadzać Polakami urzędy, a za bardzo nie było kim. Trzeba było zmieniać nazwy ulic, szyldy, uczyć dzieci pisać po polsku. Przyzwyczajać się do tego, że stolica jest w Warszawie, a nie w Berlinie a na Prośnie już nie ma granicy.