Wiosna… (cytat z blogu Anny Muchy)

Myślicie, że w Warszawie wiosna pachnie fiołkami? Że pachnie nowalijkami?!

A gówno! Nie jest to nawet zapach „spalin”, wbrew temu co śpiew T-Love…

po tym jak spłyną śniegi, przy pierwszych oznakach wiosny nadchodzą one – forpoczta warszawskiej wiosny - „przebiśniegi” czyli brązowe placki psich kup, które roznoszone są na całe połaci chodnikowych ścieżek.

Gówna są wszędzie! Dosłownie wszędzie.

Nie ma chodnika w Warszawie, nie ma skwerku, nie ma placyku, gdzie nie byłoby psich gówien.

Rzadkie lub bardziej zwarte,”mieszane, rasowe, stare i nowe” rozmazane lub dumnie czekające na pierwszego „roznosiciela”, połyskujące w słońcu lub mieniące się lekką zielenią. Wszechobecne GÓWNA. Kupy, gówienka, dwójeczki, stolce, kał, odchody, klocki, kaka, bezy, bobki, psie precelki, ekskrementy. dajcie mi jeszcze dwie minuty – wymyślę kolejne fantazyjne nazwy na te brązowe placki.

Polska leży gównem!

Była drewniana, była murowana, była nawet szklana.

Dziś jest obsrana i obszczana.

A Jej mieszkańcy (mniej lub bardziej) zręcznie lawirują pomiędzy wysepkami zwierzęcej bytności. To nie słoma, drodzy Państwo - lecz gówno nam z butów wystaje! Bo chwała tym którzy nigdy nie musieli czyścić butów po miejskim (sic!) spacerze!

A do tych psich „pomników przyrody” dochodzą jeszcze „złote” strugi pozostawione na rogach budynków, schodkach, felgach twojego (mojego) auta… charakterystyczne żółtawe zacieki o intensywnych barwach i zapachach…

To był (luty, marzec, kwiecień) maj, pachniała Saska Kępa, szalonym brązowym…

„przecież to nie Pani auto!”

usłyszałam od właścicielki olbrzymiego owczarka wypróżniającego się na zaparkowany samochód. A owszem! To było moje auto. Albo auto mojego sąsiada. Nie pamiętam, co to za różnica? Obsrane, obszczane stoi zaparkowane w centrum Warszawy. Ktoś inny zostawił sobie motor, schowany pod ochronną płachtą. Oszczędzę Wam aktualnego opisu narzuty… pozostawiam to waszej wyobraźni.

Dość.

To Wasz psi obowiązek – sprzątanie po swoim pupilu!

1. reguły współżycia:

„To co że pies, to ma mniej gówniane gówno od człowieka?!

Poszedł! (…) A gdybym ja tak nasrał pod Pani oknem, pod Panią?! (…)

Psy obowiązuje taka sama dyscyplina i reguły współżycia jak ludzi. Wolność jednych nie może być kosztem drugich.” /”Dzień Świra” reż. M.Koterski/